Macierz Boston Consulting Group (BCG)

Matryca wzrostu i udziałów opracowana przez Bostońską Grupę Konsultingową; najbardziej popularna i najprostsza w zastosowaniu metoda portfelowa zwana macierzą BCG, ułatwiająca wykreślanie względnej pozycji jednostek organizacyjnych wchodzących w skład portfela. Aby posłużyć się tą macierzą, należy wykreślić tempo wzrostu rynku danej jednostki organizacyjnej względem udziału, który ma w tym rynku rozpatrywana jednostka. Macierz ta zawiera cztery charakterystyczne kwadraty, na których plasują się jednostki organizacyjne, a mianowicie:
* w pierwszym kwadracie mieszczą się jednostki organizacyjne, które mają duży udział w powiększającym się rynku w przodujących sektorach i odznaczające się wysokim wzrostem, zwane gwiazdami,
* w drugim kwadracie plasują się jednostki organizacyjne mające wysokie udziały w rynku i dostarczające dużo gotówki (wynika to z korzyści skali) zwane dojnymi krowami (są one źródłem kapitału dla innych domen),
* w trzecim kwadracie grupują się jednostki  organizacyjne mające niewielki udział w rozrastającym się rynku, ale charakteryzujące się dużym wzrostem, zwane znakami zapytania lub trudnymi dziećmi czy też niewiadomymi,
* w czwartym kwadracie pozostają jednostki organizacyjne mające niski udział w słabo rozwijającym się rynku i charakteryzujące się niskim wzrostem, zwane psami bądź kulami u nogi. Z powodu małej lub ujemnej rentowności ich działania nie da się usprawiedliwić.
Przedsiębiorstwo, umieściwszy swoje biznesy w matrycy wzrostu i udziału, może określić, czy jego portfel biznesów jest zdrowy. Niezrównoważony portfel będzie miał za dużo psów albo znaków zapytania i (lub) za mało gwiazd i dojnych krów. Metoda BCG spotkała się z dużym zainteresowaniem po jej opublikowaniu. Obecnie jest mocno krytykowana, gdyż z punktu widzenia dzisiejszego stanu wiedzy, uproszczenia, które ona wprowadza, są zbyt radykalne.