Wybór audytora z perspektywy rady nadzorczej

Umocowanie w Kodeksie spółek handlowych

Zadania rady nadzorczej¹ w spółkach kapitałowych², a zatem w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością³ oraz spółkach akcyjnych⁴ zostały określone w Kodeksie spółek handlowych⁵, odpowiednio w art. 212-222 oraz art. 381-392. Kto jednak choć raz zapoznał się z regulacjami w tym zakresie, wie, że są one paradoksalnie zarówno bardzo precyzyjne, jak i ogólne – miejscami mają nawet charakter przesłania.

Rada nadzorcza sprawuje stały nadzór nad działalnością spółki we wszystkich dziedzinach jej działalności.
[art. 382 § 1 Kodeksu spółek handlowych]

W praktyce kompetencje rady nadzorczej można podzielić na:

1. określone w Kodeksie spółek handlowych, należące do wyłącznej kompetencji rady nadzorczej, a zatem bez możliwości scedowania ich na inne organy spółki,
2. przepisane w Kodeksie spółek handlowych na rzecz zgromadzenia akcjonariuszy, ale świadomie scedowane w statucie lub umowie do kompetencji rady nadzorczej,
3. przypinane w Kodeksie spółek handlowych standardowo jako kompetencje zarządu, które jednak – na podstawie statutu/umowy – wymagają zgody rady nadzorczej.

Wybór audytora mieści się w kompetencjach określonych w pkt b), co oznacza, że jeżeli nie określono w statucie uprawnienia dla rady nadzorczej o prawie (ale i obowiązku) wyboru audytora, może go dokonać wyłączne walne zgromadzenie. Należy zaznaczyć, że z zasady wyboru audytora nie może dokonać zarząd – taki wybór z mocy prawa byłby nieważny (art. 66 ust. 6 ustawy o rachunkowości⁶).

Jak pokazuje praktyka biznesowa, w większości przypadków wyboru audytora dokonuje właśnie rada nadzorcza, umocowana w tym zakresie zapisami umowy lub statutu.