Jak optymalnie finansować przedsiębiorstwo – właściwe proporcje kapitału własnego i obcego

Z perspektywy interesariuszy przedsiębiorstwa, a zwłaszcza jego udziałowców, kapitały własne są środkami zaangażowanymi w celu finansowania majątku lub/i działalności operacyjnej przedsiębiorstwa. Zasadniczo przyjęto, że kapitał własny powinien przede wszystkim finansować majątek przedsiębiorstwa. Taka struktura zapewnia właścicielom poczucie bezpieczeństwa, wynikające z faktu ewentualnego spieniężenia majątku w wypadku upadku przedsiębiorstwa lub zaprzestania jego działalności. Warto tutaj zaznaczyć, że to podejście w pewien sposób jest mocno uproszczone, a struktura kapitału i tak powinna w znacznej mierze zależeć od rodzaju działalności, jaką wykonuje dane przedsiębiorstwo. Przechodząc do definicji kapitału obcego, należy na początku wymienić jego strukturę od strony nomenklatury księgowej. Na kapitał obcy składają się zobowiązania długoterminowe oraz krótkoterminowe. Różnica pomiędzy zobowiązaniami krótkoterminowymi a długoterminowymi dotyczy głównie okresu ich spłaty. W przypadku krótkoterminowych jest to najczęściej okres do 12 miesięcy, natomiast w przypadku zobowiązań długoterminowych mówimy o okresie spłaty powyżej 12 miesięcy. Określając kapitał obcy jednym zdaniem, można go zdefiniować jako środki oddane do dysponowania dla przedsiębiorcy, w określonych terminach. Warto zaznaczyć, że kapitał obcy powinien finansować środki obrotowe i część aktywów trwałych przedsiębiorstwa, czyli majątku. Zasadniczo zobowiązania krótkoterminowe finansują majątek obrotowy, a zobowiązania długoterminowe majątek trwały. Z podanych powyżej definicji i krótkich opisów wyłania się nam powoli model finansowania działalności gospodarczej, który pozwala na możliwie najbardziej efektywne wykorzystanie źródeł majątku w obrocie gospodarczym.