EBIT i EBITDA jako miary efektywności działalności gospodarczej

U podstaw obliczania takiego poziomu wyniku finansowego leży próba odpowiedzi na pytanie o rzeczywiste możliwości przedsiębiorstwa, o jego rentowność opartą na podstawowej działalności, najlepiej o największym prawdopodobieństwie powtórzenia się w przyszłości.

Pamiętając o tym, że wynik finansowy stanowi różnicę między przychodami a odpowiadającymi im kosztami, można wywnioskować, że EBIT to taki poziom wyniku finansowego przedsiębiorstwa, który oparty jest na jego podstawowych, powtarzalnych przychodach. Idąc tym samym tokiem rozumowania, można wyprowadzić pojęcie EBITDA (skrót od angielskiego Earnings Before Intrest, Taxes, Depreciationand Amortization, czyli wynik finansowy przed odsetkami, opodatkowaniem, deprecjacją i amortyzacją), które będzie definiowane jako wynik finansowy przedsiębiorstwa oparty na jego podstawowych, powtarzalnych przychodach, bez uwzględnienia odpisów amortyzacyjnych i deprecjacyjnych. W polskich realiach deprecjacja (utrata wartości) utożsamiana jest z amortyzacją, dlatego obie litery DA brane są pod uwagę jako jedna i nie rozbija się ich na dwie części.

Matematycznie EBITDA oblicza się jako sumę EBIT oraz DA, a nieuwzględnianie amortyzacji uzasadnia się próbą ustalenia uproszczonych podstawowych przepływów pieniężnych przedsiębiorstwa. Amortyzacja bowiem nie jest związana – w momencie jej wykazywania w rachunku zysków i strat – z wydatkami pieniężnymi. Jest to wyłącznie odpis aktualizacyjny, związany z wydatkami poniesionymi wcześniej na poczet zakupu aktywów trwałych. A pamiętać należy, że amortyzacja jest jednym z podstawowych kosztów operacyjnych i tym samym zmniejsza kwotę wyniku finansowego przedsiębiorstwa, nie będąc jednocześnie wydatkiem pieniężnym, stąd korekta polegająca na jej dodaniu do wyniku finansowego jednostki.