Opodatkowanie kontraktów menedżerskich
Niezwykle popularne jest zatrudnianie osób zarządzających firmami na podstawie kontraktu menedżerskiego. Kwestia ta od lat budzi wątpliwości i jest powodem częstych sporów przedsiębiorców z organami podatkowymi, które mają swój finał przed sądem.
Kontrakt menedżerski w polskim prawodawstwie stanowi umowę nienazwaną, do której stosuje się wprost albo odpowiednio, na mocy art. 750 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), przepisy regulujące umowy-zlecenia. Istotną cechą tego rodzaju kontraktów zawieranych między odpowiednimi organami przedsiębiorstwa a osobą fizyczną jest zarządzanie przez tę ostatnią tymże przedsiębiorstwem bez podległości służbowej zarządcy i bez kierownictwa dającego zlecenie, za określonym wynagrodzeniem.
W piśmiennictwie dotyczącym kontraktów menedżerskich i umów o podobnym charakterze podkreśla się samodzielność menedżera oraz cel umowy, którym jest przeniesienie prowadzenia przedsiębiorstwa na menedżera z przyznaniem mu samodzielności w zakresie zarządzania przedsiębiorstwem.
Kontrakt menedżerski na gruncie ustawy o PIT
Zgodnie z art. 13 ust. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm., dalej ustawa o PIT), za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody z tytułu działalności wykonywanej osobiście na podstawie kontraktu menedżerskiego lub umów o podobnym charakterze. W ustawie o PIT nie zdefiniowano pojęcia kontraktu menedżerskiego. Takiej definicji nie ma również w innych aktach prawnych.
Wykorzystałeś swój limit bezpłatnych treści
Pozostałe 89% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników portalu. Zaloguj się, wybierz plan abonamentowy albo kup dostęp do artykułu/dokumentu.
Zaloguj się
