Nadużycia finansowe w sprawozdawczości finansowej
Kryzys finansowy w roku 2008 odsłonił nowe oblicza nadużyć gospodarczych, które na dużą skalę wystąpiły wśród instytucji, jakie dotychczas traktowane były niemalże jako instytucje zaufania publicznego o transparentnej strukturze – instytucji finansowych.
Zgodnie z definicją „Webster’s New World Dictionary” fraud można określić jako „zamierzone oszustwo powodujące u drugiej osoby utratę własności lub innych praw”. Stosunkowo nowym pojęciem jest „fraud księgowy”, który można zdefiniować jako celowe i rozmyślne działanie polegające na ominięciu lub niepełnym wykazaniu faktów lub danych księgowych – co w konsekwencji wprowadza w błąd odbiorcę sprawozdania w ten sposób, że w sytuacji pełnej dostępności wiedzy jego decyzja lub osąd byłyby inne.
Wynika z powyższego, że w definicji fraudu księgowego mieszczą się wszelkie działania związane z brakiem wykazywania operacji gospodarczej, unikaniem trudnych faktów oraz wprowadzaniem w błąd odbiorców sprawozdań finansowych. Odbiorcami są tutaj przede wszystkim właściciele (udziałowcy i akcjonariusze) oraz potencjalni inwestorzy. Działania takie zwykle polegają na fałszowaniu wyników, co potocznie nazywane jest jako Cooking books. Najbardziej popularne schematy nadużyć księgowych wykorzystują takie mechanizmy, jak:
Wykorzystałeś swój limit bezpłatnych treści
Pozostałe 92% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników portalu. Zaloguj się, wybierz plan abonamentowy albo kup dostęp do artykułu/dokumentu.
Zaloguj się
