Rezerwy, bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów
Jednostki dokonują biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów w wysokości prawdopodobnych zobowiązań przypadających na bieżący okres sprawozdawczy, wynikających m.in. z obowiązku wykonania, związanych z bieżącą działalnością, przyszłych świadczeń na rzecz pracowników, w tym świadczeń emerytalnych. Zobowiązania te wykazuje się w bilansie jako rezerwy na zobowiązania.
W ustawie o rachunkowości temat rezerw uregulowany jest w bardzo ogólny sposób. Bardziej szczegółowe informacje są w Krajowym Standardzie Rachunkowości nr 6 "Rezerwy, bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów, zobowiązania warunkowe". W Standardzie tym w pkt 1.4 znajduje się zapis mówiący o tym, że Standard stosuje się m.in. do biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów, które zgodnie z postanowieniami art. 39 ust. 2 pkt 2 ustawy wynikają w szczególności z obowiązku wykonania przyszłych świadczeń na rzecz pracowników, w tym świadczeń emerytalnych.
Zgodnie z zapisami Standardu nr 6 (pkt 3.1, 3.2) warunkiem ujęcia (utworzenia) rezerwy lub ujęcia (dokonania) biernego rozliczenia międzyokresowego kosztów w księgach rachunkowych jest:
- wystąpienie zdarzenia obligującego jednostkę do wykonania w przyszłości świadczeń,
- wiarygodne określenie kosztów (lub strat), których poniesienie jest niezbędne dla wywiązania się przez jednostkę z jej obowiązków.
Rezerwę lub bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów tworzy się wyłącznie wtedy, gdy:
- na jednostce ciąży obecny obowiązek świadczenia (prawny lub zwyczajowy) wynikający ze zdarzeń przeszłych,
- jest prawdopodobne, że wypełnienie obowiązku spowoduje wykorzystanie już posiadanych lub przyszłych aktywów jednostki,
- możliwe jest wiarygodne oszacowanie kwoty wykonania obowiązku.
Wykorzystałeś swój limit bezpłatnych treści
Pozostałe 93% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników portalu. Zaloguj się, wybierz plan abonamentowy albo kup dostęp do artykułu/dokumentu.
Zaloguj się
